Enkel bij vluchtige beschouwing kan het omringende landschap ons treffen als een eendimensionaal plaatje, dat een esthetisch gevoel opwekt. Sharon Burggraaf probeert op het vlak en ruimtelijk een meerduidige relatie tussen mens en omgeving op te bouwen.
Ze onderzoekt daartoe de historische context en put uit wetenschappelijke bronnen. Gebruikmakend van de specifieke mogelijkheden van het materiaal wordt met kleur en vorm een nieuw landschap opgebouwd. Ditmaal getint door nieuwe inzichten en een geïntensiveerde beleving.
Het samengebalde landschap neemt de toeschouwer mee op een zoektocht naar schoonheid en betekenis, die op onverwachte momenten en plaatsen samenvallen. Wanneer het landschap zo intens bevraagd wordt, begint het tot de reiziger te spreken.